1972-1981

Василий Степанович сказал моей маме, что нужно перевести меня в танцевальную группу.

Ол долгутуулаах түгэни уонна Василий Степановичтыын оҕолорбутунан киэн туттубуппутун, долгуйбуппутун куруук өйдүүбүн.

Ойор күннээх оҕо сааһым хаартыскалара!

1972 сыллаахха оскуолаҕа Василий Степанович Парников музыка учууталынан ананан үлэлии кэлбитэ. Ол күнтэн оҕо аймах кута-сүрэ ырыаҕа ыллыран оскуола оҕото улахан аҥаара ыллыыр-туойар буолбута.

«Сыл-хонук…» диэн эттэххэ эрэ дөбөн, суруйдахха эрэ дэбигис курдук. Биһиги оскуола сааспыт Мүрү аҕыс кылаастаах оскуола, Кэнчээри диэн сүдү суолталаах тылы кытта ыкса ситимнээх.

А я уверена — душа у воспитанников Василия Степановича ПОЕТ!!! Дай бог Вам здоровья и многих лет плодотворной творческой деятельности на поприще детского вокального искусства!

В 1976 году, когда я училась в 4-м классе Мюрюнской восьмилетней школы, нас записали в ансамбль «Кэнчээри». С этого момента начались дни упорного труда, связанные с репетициями, поездками, концертами. Это был дружный и сплоченный коллектив под руководством большого энтузиаста, любящего свое дело Василия Степановича Парникова.

«Кэнчээри» ансаамбылга өссө икки кыра балтыларбыт Лиза, Оксана дьарыктаммыттара. Онон биир ыал 4 оҕото бары сылдьыбыппытынан киэн туттабыт. 9-с кылааска үөрэнэр кэммитигэр, аан бастакынан Саха сириттэн тахсан, оччолорго Узбекскай ССР-га Ташкент—Самарканд—Бухара куораттарынан сынньанан, күүлэйдээн, элбэх концертары биэрэн, бэрт ситиһиилэнэн кэлбиппит.

Олоххор үтүө киһини көрсүү — киһи олоҕун баайа. Кинилэр эн олоххор суолталаахтар, эн киһи буолан улаатаргар оруоллаахтар. Оннук киһинэн ааҕабын учууталбын Василий Степанович Парникову. Кэрэни кэрэхсииргэ, ырыаны ыллыырга, сценаҕа, дьон иннигэр ыллыырга-туойарга үөрэппитэ учууталым.